’s Ochtends vroeg de natuur in om te fotograferen vind ik echt een beleving. Genieten van de rust, de natuurlijke geluiden en het langzaamaan steeds lichter zien worden. Soms kom ik een medefotograaf tegen, maar deze ochtend op de Veluwe kreeg ik ineens ander bezoek.
In de herfstvakantie waren we met het gezin spontaan een midweek naar Otterlo. Er even uit, ontspannen en genieten van de mooie omgeving op de Veluwe. Woensdagmiddag gingen de kinderen naar Arnhem. Mijn vrouw en ik besloten om een mooie wandeling in natuurgebied Planken Wambuis te maken. Wat een schitterend stukje Veluwe is dat. Afwisselend open vlaktes en prachtige bomen in herfstkleuren. De volgende ochtend ben ik teruggegaan om enkele herfstfoto’s te maken. Dat is nog niet echt mijn specialiteit, ik vind het behoorlijk lastig, maar de beleving alleen al maakt het voor mij de moeite waard om eropuit te trekken. Terwijl ik daar in alle vroegte stond te fotograferen en genieten, zag ik in de verte iets aan komen lopen. In eerste instantie dacht ik een medefotograaf, maar naarmate ‘het’ dichterbij kwam zag ik het: het was een paard. Langzaam kwam hij op me af. Ik twijfelde geen moment, paste snel de instellingen op mijn camera aan (ISO omhoog en sluitertijd korter) en begon foto’s te maken. Uiteindelijk liep het prachtige dier vlak langs me alsof ik er niet stond, om een stukje achter mij het bos weer in te duiken. Een prachtige beleving!