Voor het mooiste resultaat was het de bedoeling om zo laag mogelijk boven het zeewater te fotograferen. Daar waren aardig wat capriolen voor nodig om dat te bewerkstelligen. Door een matige wind waren er best wel wat golven. Ik wilde dus graag zo laag mogelijk gaan met de camera. Dat was prima te doen, zo half staand in de Noordzee naast de met zeewier bedekte pier. Maar zodra er weer een wat hogere golf aankwam, was het oppassen geblazen. Goed opletten en snel handelen was nodig voor die ene perfecte landschapsfoto.
De werkwijze was ongeveer als volgt: ‘op het droge’ de camera op statief plaatsen, filters erop zetten, het statief op de juiste hoogte instellen en de camera-instellingen goed zetten. Zodra er een hoge golf voorbij was gekomen, snel het water in, statief neerzetten, statiefkop stellen zodat de camera waterpas staat, scherpstellen en afdrukken. En dan maar hopen dat de foto klaar was voordat de volgende golf arriveerde. Dat ging af en toe maar net goed, en soms heb ik zelfs een foto af moeten breken omdat de camera anders onbedoeld op zwemles was gegaan. Het leek wel een nieuwe variant van ‘petje op, petje af’. Zo lang mogelijk wachten totdat de golf arriveerde, snel camera met statief en al oppakken en een stap naar rechts de pier op. Zodra de golf voorbij was, het water weer in en opnieuw beginnen.
Van de paar foto’s die zijn gelukt, vind ik deze de mooiste landschapsfoto van deze avond aan de Noordzeekust. Het rustige water op de voorgrond en de golven op de achtergrond vullen elkaar mooi aan. Het zachte zonlicht door de bewolking heen verlicht het groene zeewier op de pier. Al met al een geslaagde foto.